Daar gaan we dan, na 3 uitdagende weekenden, met nieuwe banen, auto’s, omgevingen en mensen in het team, gaan we beginnen aan het laatste weekend van De NXT GEN CUP. Het is  een waar avontuur. Events met tot wel 140 duizend mensen in het weekend, het is ongekend! The Grand Final @Hockenheim! Het beloofd een spannend weekend te worden. Met nog maar 24 punten voorsprong op Victor Nielsen in het kampioenschap is er nog niks beslist. Winnen is wat telt!

Dit laatste race weekend strijden we op het iconische circuit genaamd de “Hockenheimring”. Dit circuit gelegen in Duitsland is al jaren een prachtige locatie voor races, van de kleine raceauto’s, de DTM tot aan de formule 1. De druk staat erop, het belooft dus weer een spektakel en een echte uitdaging te worden.

Als we donderdag middag aankomen op het circuit blijkt dat we niet alleen moeten strijden voor het kampioenschap, maar ook voor een plekje op de camping. Ondanks dat we op tijd zijn is het al enorm druk. Met Google translate in de hand en een dosis positief enthousiasme lukt het mij de aanwezige stewards te overtuigen om ons die ene plek te geven. Tevens dé móóiste plek op de hele camping. We staan dus geramd. Gaaf!

Aan het einde van de middag  staan er gelijk een aantal activiteiten op het programma. Een daarvan is het invullen van de nodige papieren en een 2^e is een mediasessie. We gaan de baan op om samen met het team een promovideo op te nemen voor Varta, omdat ik in de Varta auto rij dit weekend.

Vrijdag:

Na heerlijk uitgeslapen te zijn, begint de dag rustig. Dit weekend komen er veel supporters waaronder familie, sponsoren maar ook bijna het hele ford fiesta team van begin dit jaar. Al vroeg in de ochtend komen Kjell, Luca, Koen en Mathijs aan om mij te supporten dit weekend en heel toevallig heeft mijn NXT GEN monteur Emil een leuke klus voor hen. Mijn auto poetsen!! Dus voor het weekend begint, kan er al hard gewerkt door de jongens om de auto na transport spik en span te maken. Voor de rest van het weekend zijn ze omgedoopt tot het “clean-team”.

Verder op de planning staat o.a. een sessie voor engineering informatie en de drivers briefing. Om de dag af te sluiten is dan als laatste sessie de eerste vrije training, een belangrijke sessie. Deze is pas om 18.15 uur. Waar je normaal zou zeggen dat het “maar” een training is, is het nu dé training die op een (bijna) gelijk tijdstip wordt gereden als de kwalificatie van zaterdag. Dus is dit de beste referentie voor de kwalificatie.

Voordat we de baan opgaan staat er nog het een en het ander de doen. Omdat ik deze keer in de gele VARTA auto rijd, moeten we dus alles weer zo aanpassen dat ik me helemaal thuis voel. We beginnen met het (aan)passen van de stoel en hierbij het aanpassen van de gordels.

Eindelijk is het dan zover! Net zoals altijd zitten we 20 minuten van tevoren in de auto als ik ineens iets merk dat mijn stoel toch niet lekker zit. Met nog een paar minuten te gaan gaat mijn monteur Emil aan het werk en het lukt hem net voor de sessie om de stoel op zijn oude positie terug te zetten! Nu ben ik er echt klaar voor, tijd om te knallen.

De training begint en zoals altijd ga ik meteen voluit. We hebben niet veel tijd en dus is het zaak om zo snel mogelijk op snelheid te komen en dat lukt redelijk. Ik eindig de sessie als 3^e, zit niet ver achter de kop en ben erg tevreden. De auto voelde goed en ik heb diverse lijnen kunnen uitproberen. Met een goed gevoel gaan we avondeten en daarna door naar de engineering sessie om de data door te spreken en te zien waar ik het nog beter kan doen. Het is even kijken en goed analyseren maar na zo’n 45 minuten data zijn we klaar voor de zaterdag. Het word een vroege ochtend dus we gaan lekker op tijd naar bed!

Zaterdag:

We staan vroeg op en bij het openen van de caravandeur zien we dat het nat is……. Met een compleet droog weekend was dit niet wat we gehoopt hadden. Maar het is wel even heel leuk om te doen, regen rijden blijft toch mijn favoriet. Met een droge kwalificatie in het achterhoofd is het een leuke sessie om wat “te spelen”. Als ik de baan op ga voel ik me gelijk weer lekker op m’n plek. Lekker glijden en driften en daarnaast ook nog snelle ronde tijden neer zetten. Aan het eind van de sessie sta ik P2 met een redelijk gat naar P1. Maar ja, het is nu nat en later in de kwalificatie droog, dus niet belangrijk.

Door het uitgerekte programma,  met de handtekeningensessie om 12.00 uur en de kwalificatie pas om 17.45 uur, is er erg veel tijd om goed uit te rusten en om wat te genieten van het evenement en de fans (familie/sponsors en vrienden) die er zijn! Na de handtekeningen sessie en een korte powernap maken we ons klaar voor de kwalificatie.

De kwalificatie is zoals verwacht droog en erg koud. Net zoals het hele jaar ga ik ook hier weer samenwerken met mijn rivaal nummer 1 Victor. Omdat wij samen het hele jaar als erg snel zijn,  wil iedereen ons volgen en daarbij onze slipstream pakken. Maar, wij zijn niet zo dom en zorgen ervoor dat we na wat acteer werk in de pitlane als laatste de baan op rijden (Dank aan monteur Emil)

De enige auto die met ons meerijd is Lukas Stiefelhagen, een snelle rijder die ook aan de toptijden zat in de trainingen. Met dat in het achterhoofd gaan we rijden en word het een ware “kwalificatie battle”. Eerst Victor voorop, daarna ik, daarna Lukas, en zo ging het door. Richting de helft van de sessie beginnen andere rijders zich hierbij in te voegen door te wachten op ons. Eindstand rijden we in de kwalificatie met 5 man in een treintje om te vechten voor de beste slipstream. Iedereen weet namelijk dat de slipstream hier 0.8 seconde op een ronde oplevert en die wil je niet mislopen. Het einde nadert en ik kan 1 snelle ronde neerzetten, niet perfect maar wel goed genoeg voor P2!! Erg blij en zeer tevreden. Victor heeft de snelste tijd gereden, we staan dus samen vooraan!

Omdat de kwalificatie laat op de dag is, gaan we na het rijden gelijk avondeten en daarna door naar de debrief met mijn engineer. Op de data kunnen we zien dat de snelheid erin zit en ik klaar ben voor de zondag!! Nu staat er nog 1 ding op de agenda en dat is lekker ontspannen!

Zondag:

De dag begint weer vroeg én erg koud. Er is zelfs nog een beetje mist in de lucht. Gelukkig trekt dit snel weg en kunnen we gewoon gasgeven met z’n alle. Na de kwalificatie hebben Victor en ik elkaar de handgeschut en elkaar succes gewenst voor de wedstrijden. Nu gaat het echt gebeuren, de laatste 2 races van het jaar….. De spanning stijgt en de fans maken zich klaar om het spektakel te volgen. Na de kwalificatie is het duidelijk dat er 6 rijders om de winst gaan strijden kijkend naar hun snelheid.

Race 1:

we maken ons klaar en gaan naar de grid, daar wensen de laatste mensen me nog succes voor ik mag gaan knallen. Mijn start is goed en ik kom goed weg. Wetend dat de race erg veel inhaalmogelijkheden biedt is het niet erg dat ik op P3 lig na de eerste bocht. Lukas Stiefelhagen rijdt nu op P2 en Victor Nielsen op P1. Na de eerste ronde val ik wat terug maar ik weet me snel weer omhoog te vechten. Het is erg rommelig en het kleinste foutje word hard afgestraft. Rondenlang lig ik comfortabel op de 2^e plaats als bij het begin van ronde 6 de kop ineen shuift. Met een mislukte inhaalactie voor P2 val ik terug naar P4, en daarna p5 en in de laatste bocht naar P6…. Wat een drama, dit brengt het gat in het kampioenschap terug naar 6 punten voor race 2…… AAAAAAH

_{^{Kijk hier race 1 terug}}

Nu word het wachten, ruim 7 uur…. Tussendoor nog een mediasessie, iedereen spreken en een hoop drukte op de paddock. De spanning stijgt en de druk loopt op. Iedereen weet er wel iets van en iedereen wil je succes wensen maar geen druk op leggen. De mentale strijd is bijna net zo groot als de lichamelijke strijd om jezelf scherp te houden en niet teveel energie te gebruiken.

Tussendoor ontvang ik bericht van een van mijn rijders in m’n kartteam, Xavi radecke, Hij is Nederlands kampioen geworden. Zo trots op hem. Als ik hem bel is hij heel blij en zegt nog: “nu jij nog!!”.

Na een tijd van mokken, Boos zijn, gefrustreerd zijn en ongeveer alle emoties die een mens kan beleven, is het eindelijk tijd om me voor te bereiden.. hoe zou je denken?? Gewoon door plezier te hebben, dansen in te pitbox, zingen op de muziek en kijken naar de DTM. Plezier is en blijft het belangrijkste in de sport.

Race 2, Het moment van de waarheid:

Ik ben er klaar voor en voel me goed! Vanwege de reversed grid start ik als 4e en ik heb 1 doel voor ogen, naar voren en wegrijden! Daar ga ik voor.

Net zoals altijd gaan we naar de grid toe, maar nu voor de laatste keer dit seizoen, de laatste keer die alles gaat bepalen. Focus!

De lichten gaan uit en we zijn weg! Ik heb een hele goeie start en ga gelijk naar P3. Na het uitkomen van bocht 1 schuif ik op naar P2 en in bocht 3 naar P1! Nu nog 1 ding te doen en dat is gasgeven en wegrijden. Samen met Lukas Stiefelhagen gaan we ervandoor en we gaan als een kogel. We rijden weg bij het veld en slaan een groot gat.

Omdat de slipstream zo sterk is kunnen er 2 rijders langzaam aan het gat dichtrijden, Enzo Hallman en Victor Nielsen…. Het word dus nog erg spannend, de rondes tikken weg en ik doe er alles aan om het gat zo groot mogelijk te houden. En dat lukt, tot de voorlaatste ronde.  Enzo en Victor sluiten aan maar met inhalen maakt Enzo een fout en gaat wijd en de baan af. Hierdoor kan Victor doorschuiven maar P3 en rijden we samen met P1,2 en 3 bumper aan bumper. Ik kies ervoor het eerste en het beste moment mijn eerste “push to pass” in te zetten en het rechte stuk daarna weer zodat niemand mij kan inhalen en het werkt!! Ik sla en gat en doordat Lukas en Victor aan het vechten zijn rijd ik de overwinning en het kampioenschap tegemoet!

Wat een gevoel, na al het harde werk en alle inzet word het eindelijk beloond!! Het aankomen rijden in parc ferme was echt magisch met alle supporters die stonden te wachten. Familie vrienden en sponsoren, stuk voor stuk niet te missen. Er zijn nog zoveel meer mensen die hier zo’n grote rol in hebben gespeeld. Maar wat voelt het goed om met een gedeelte hiervan de winst te vieren. De emoties stijgen en de tranen vloeien, bijna niemand kon het droog houden maar dat hoefde ook niet. Na zo’n zwaarbeladen weekend met zoveel emoties is de vreugde als nooit te voren!!

_{^{Kijk hier race 2 terug}}

Na de eerste interviews is het tijd voor het podium!! Eerst het Wilhelmus, dan de beker voor de overwinning uit handen van een speciaal iemand, mijn (jarige) monteur Emil en daarna de mooie woorden “and now CHAMPAINNNN!!!” dat gevoel gaat nooit vervelen. Na het podium gaat het feesten nog even door Er word meer champagne tevoorschijn gehaald en ook kan ik eindelijk iedereen even spreken.  Iedereen is enthousiast en heeft genoten, geweldig gewoon!

Weer in de pitbox aangekomen, neem ik snel nog een video op voor VARTA. Daarna ga ik snel douche want na een douche van champagne plakt en kleeft alles en ruik ik niet fris. Iedereen zit al klaar als ik aankom en kunnen we samen van het laatste diner genieten in de NXT GEN tent. Na het eten ontvang ik ook de Kampioenschapsbokaal. Na deze verassing kan ik nog een kort woordje doen en is er tijd om z’n alle een hoop foto’s maken voor thuis. Al met al was het een mega leuk weekend met een geweldige uitkomst!

Het seizoen is nu voorbij en het kampioenschap binnen, maar we gaan niet stil zitten. We gaan meteen weer hard aan het werk om de volgende stap mogelijk te maken!!

Naast iedereen die er dit weekend bij is geweest wil ik ook iedereen bedanken die bijgedragen heeft aan dit verhaal. Tijdens de jaren in de karting,  van een donatie in de crowdfundingsactie, het lenen van een raceauto voor mijn racelicentie tot het mogelijk maken van mijn 1^e wedstrijd in de autosport. Echt alles en iedereen heeft een belangrijke rol in dit verhaal gespeeld. BEDANKT!!

En natuurlijk enorm bedankt aan mijn sponsoren die er nu voor zorgen dat ik dit kan en mag beleven: