De C1 Eurocup, een mooie afsluiter van het jaar

De 24 uur van Estoril staat op het programma en ook dit jaar ben ik weer van de partij. Net als vorig jaar rij ik samen met de broers Maxime en Lancelot en nu ook Andy. Deze editie zal, anders als anders, verreden worden in 3 dagen van 8 uur races. Met 39 auto’s en ruim 200 coureurs uit 9 verschillende landen belooft het weer een mooie race en een mooie afsluiter van het jaar te worden.

Waar we vorig jaar in een Portugese C1 stapte en hadden we pech met een kapotte motor, zijn we dit jaar gebrand op revanche. Vol gas voor de overwinning dus. Iedereen heeft er zin in en het blijkt al snel dat iedereen gemotiveerd is. Reglementen worden doorgespit en strategiemogelijkheden worden met elkaar gedeeld, ook wordt extra zorg besteed aan de staat van de auto’s en we gaan er volledig voor!  

De race begint al vroeg, althans de reis ernaar toe. Op zondagavond voor de race vertrekken we van huis richting België, waar we na een overnachting samen met Jo Lambrecht, Oeste Kart – Oeste Racing vertrekken naar Portugal. Samen nemen we 3 auto’s mee en deze zullen als volgt ingedeeld zijn:

Na ongeveer 27 uur rijden komen we dinsdag aan het einde van de dag aan voor de laatste tussenstop. Woensdagmiddag rijden we voor de laatste 100 kilometer naar het circuit van Estoril. Als we uiteindelijk toegang hebben tot de pitboxen worden alle spullen uitgeladen en de pitbox ingericht.

De laatste stickers worden op de auto’s geplakt en dan is het voor iedereen tijd om af te sluiten. We zijn klaar voor de 1e dag  vol met vrije training. De baan is voor iedereen nieuw en voor sommige is zelfs de auto nieuw. Een belangrijke dag dus.

Donderdag:

Ik stap van ons team als 1e in de auto. Uiteraard heb ik de baan geoefend op de sim, maar live rijden is toch het best. Deze baankennis is belangrijk, zeker ook omdat ik Laura en Filip die op de auto 243 rijden zal coachen. Na mijn sessie rij ik om de beurt met Laura en Filip mee en geef ik diverse aanwijzingen. Door de dag heen hebben beide zich erg goed ontwikkelt. De hele dag verloopt goed, iedereen heeft veel kilometers kunnen maken en de auto’s hebben zich technisch goed gehouden. Tevreden en klaar voor morgen, de 1e race dag én de kwalificatie!

Vrijdag:

Er is een schema gemaakt wie wanneer zal rijden en Lancelot neemt de kwalificatie voor zijn rekening. De kwalificatie is slechts 15 minuten. Met 39 auto’s op de baan zal het best een uitdaging worden om een goede tijd op de klokken te zetten. Nu is het zo dat 24 uur erg lang is, maar als je een beetje vooraan kan starten is dat wel fijn. Als de vlag valt hebben we Pole en dat betekend het eerste succes. #243 is 24e en #271 is 8e op naar de race!!

Maxime zal de start van de race voor zijn rekening nemen. Er wordt gestart achter de safetycar en er zullen 2 opwarmrondes gereden worden. Als de safetycar de baan verlaat wordt er gestart met een rollende start. Met 39 auto’s op de eerste bocht af is altijd spannend. Zeker als je 24 uur moet racen, kun je in die 1e bocht alleen maar verliezen en zeker niet winnen dus blijft het spannend.

Gelukkig komt iedereen deze goed door en wij zelfs op kop. Echter is het nek aan nek met de Deense auto met startnummer 451 en zij nemen zelfs de kop over. Maxime besluit heel slim om niet het gevecht aan te gaan, maar aan te sluiten. Rondenlang rijden ze bumper aan bumper en slaan ze zo samen een gat naar de concurrentie. Als het gat groot genoeg is besluit Maxime om de kop opnieuw te pakken en weg te rijden en dat lukt.

Voor de rest van de race pakt de strategie erg goed uit en dat zorgt ervoor dat we deze eerste dag de leiding niet meer uit handen geven. Bij de code rood, na de 1^e 8 uur, worden alle auto’s opgevangen door de safetycar en in een rij op het rechte stuk van het circuit opgesteld én verzegeld. Er mag dus niet aan de auto’s worden gewerkt. Ook voor de andere auto’s gaat deze eerste 8 uur goed. #243 is na een matige kwalificatie opgeklommen naar een knappe 15e plaats en #271 zelfs naar de 3e plaats algemeen.

Zaterdag:

Om 9 uur is de herstart van de race en Andy neemt de start voor zijn rekening. We starten achter de safetycar met 2 opwarmrondes en dan weer de rollende start. Ook nu weer een spannend moment omdat iedereen weer een grote groep is. Gelukkig gaat het ook vandaag goed en komt iedereen goed weg.

Waar we bij de start van de wedstrijd op p1 stonden, hervatten we de strijd nu als laatste in het rijtje. Een mooi voordeel omdat we met dit mazzeltje iedereen voor ons hebben en we zo snel een extra ronde voorsprong kunnen opboouwen. Ook vandaag hebben we een goede dag. Als de safetycar het hele veld na 8 uur weer opvangt staan wij nog steeds op de 1e plaats met inmiddels 4 ronden voorsprong. Super! #271 is nu 4e en # 243 is zelfs opgeklommen naar de 8e plaats algemeen. Echt heel goed.

Toch is er een kleine maar, Ik rij de laatste stint van de dag in onze auto en ik voel een kleine trilling in het linker voorwiel en dat voelt niet goed. Immers we moeten nóg 8 uur rijden! Als ik terugkom in de pitbox vertel ik wat ik gevoeld heb en overleggen we druk hoe we dit gaan aanpakken. Voor nu mogen we net als gisteren niks aan de auto doen, dus zullen we morgen verder kijken.

Zondag: Nog 8 uur te gaan…

We gaan goed maar hebben ook allemaal te vaak gezien dat het pechduiveltje in een klein hoekje zit en zich toch nog even laat zien. We starten weer achter de safetycar en ook voor deze laatste keer zijn we goed weg. Er is druk overleg over de trilling in het linker voorwiel, maar de andere rijders voelen het niet als hinderlijk. We besluiten dus om er niks aan te doen en alleen voor de zekerheid de moer van de aandrijfas, en dus het wiellager, extra aan te draaien. Uiteraard hopen we dat er verder geen groter probleem ontstaat.

Als alles weer op rolletjes loopt, komt toch dat duiveltje langs. Auto 243 klaagt over een raar reagerende (achter)rem en als na de pitstop de andere rijder binnenkomt trekt de auto linksachter en rookt deze enorm. Het lager achter is vastgeslagen en deze moet worden vervangen. Omdat de boel heel erg heet is geworden, is het een enorme klus om dit lager eruit te krijgen. Het zit als het ware vast gesmolten. Een echte powerklus. Om de beurt en met vereende krachten lukt het de monteurs uiteindelijk om het defecte lager eruit te krijgen en met een nieuw lager kan de auto weer snel op pad. Wel een hebben ze in de race een hoop plaatsen verloren, maar ze zijn nog in de strijd.

Als de 243 net de pitbox uit is, wordt de 271 binnen met een defect aan de motor. Ook nu slaat de pechduivel toe! Per ongeluk een keer mis schakelen…. in zijn 2 i.p.v. de 4e versnelling maakt dat de motor moet worden vervangen. Een hele klus! Ook nu lukt het de monteurs om met vereende krachten en met nog ruim 2 uur te rijden, de auto weer op de baan te krijgen. Een groot applaus klinkt. Laten we hopen dat we het nu hebben gehad en verdere pech de 143 bespaard blijft.

De tijd tikt weg en met nog 50 minuten te rijden mag ik instappen voor de laatste stint naar de finishvlag. Ik rij rustig mijn rondjes uit. Ik rij bewust langzamer met in mijn achterhoofd dat het belangrijker is de finish te halen dan het aantal ronden voorsprong. Ik rij gelijke tijden als de nummer 2 of soms een seconde langzamer, maar snel genoeg.

Als ik over het rechte stuk raas met 175km per uur lijkt het of de auto na een plof door zijn wiel heen zakt. Ik kan de auto net op de baan houden en rij een heel langzame ronde. Het zal toch niet… Als ik terug kom in de pitbox staat er nog 20 minuten op de klok. Krik eronder, band eraf, boel los…. Er wordt zenuwachtig gekeken en naar elkaar geroepen…. Wat is er aan de hand, het lager linksvoor is kapot!! Kan hij door, gaan we het maken, sturen we hem de baan op en gokken we…. Aaaahhhhh, het zal toch niet gebeuren in de laatste paar minuten. DE BAAN OP!!

We hebben een voorsprong, maar niet zo groot, ik moet nog een paar rondjes rijden. Mijn eerste ronde is heel erg langzaam, met ongeveer 50 km per uur. We verliezen veel, ik moet harder, 100 km per uur, ruim voor de bocht van het gas af, niet remmen maar rollen. Ik rij een ronde van 2 minuut en 40 seconden en dat is maar 23 seconden langzamer dan de nummer 2 en genoeg.

De laatste ronde kom ik het rechte stuk op en zie ik dat er op de klok nog maar 1 minuut staat. Ik kruip richting de finishlijn en parkeer de auto aan de zijkant van de baan en wacht op de klok. Nóg een ronde wil ik niet rijden. Ik ga dus wachten tot de vlag valt. Marshals schrikken en willen me komen halen met de sleepauto, ze zullen wel denken ”wat gebeurd hier! De laatste ronde!!” Ik geef ze een teken met duimpjes omhoog en ze begrijpen het. De klokt telt af, 10, 9, 8, 7, 6…. 3, 2, 1 en ik race onder de vlag door. We hebben het gehaald, we hebben gewonnen!!

Maar dan wordt er nog over de communicatie geschreeuw dat ik niet gefinished ben op de timing, gas geven dus, nog 1 ronde, oooh neeeee….. Maar na 2 bochten hoor ik het verlossende gejuich. Je bent toch afgevlagd, we hebben gewonnen. Wat een spanning en wat een ontlading. Het lijkt wel of het zo moet zijn. Yess, gewonnen!!

Ook mooi is dat  onze andere 2 auto’s ook zijn gefinished. #243 als p15 algemeen en p3 in de klasse en #271 32e algemeen vanwege de motorwissel. Als ik terugkom in de paddock is het een emotionele boel. Voor de één tranen van geluk om het winnen en de spanning op het allerlaatste. Voor de ander tranen van geluk om de finish te halen én het podium te halen en voor de ander tranen voor de hele effort en teamgeest en gewoon mooie sport. Als we nat van de champagne terugkomen maken we nog wat teamfoto’s en terug in de pitbox proosten we nog eens.

Het was een mooie afsluiter van een mooi weekend. Als iedereen (ongeveer 25 man) meehelpt met opruimen zijn we zo klaar. We rijden nog een keer met zijn alle naar ons gezamenlijk onderkomen in Dos Corvos waar we met Kjell, Luca, Ewa, Menno, papa en Jo nagenieten en napraten onder het genot van een heerlijke pizza en een biertje.

Maandag ochtend ontbijten we nog en eten we vanwege mijn verjaardag nog een taartje en dan staat er voor ons nog 1 race(reis) voor de boeg. Nog 2300 km terug naar Hoorn. Om 9 uur vertrekken we en met een stop in België zijn we dinsdagavond om 22.45 uur weer thuis.

Wat een week heerlijk!

Via deze link kun je meer foto’s bekijken. met dank aan de organisatie van de C1 Eurocup