Voor de laatste keer dit seizoen vertrokken we richting België. Dit keer naar karting Genk, waar de laatste wedstrijd van het seizoen werd verreden. In aanloop naar dit weekend was het nog even spannend wat we moesten doen. Mijn 
frame was gescheurd en de meningen liepen uiteen wat een juiste oplossing was. De een zei: “afschrijven”, de ander zei: “lassen en gassen!” Uiteindelijk hebben we voor het laatste gekozen. Wel hebben we mijn oude frame zover mogelijk opgebouwd en klaar voor het geval dat.. InQar Autoverhuur Adrie Jonk had weer voor de juiste bus gezorgd, we konden alles met gemak meenemen, helemaal top!
Aan het einde van de middag kwamen we aan op het circuit en nadat de plek was uitgezocht konden we beginnen met opbouwen van de voortent. Het zonnetje scheen heerlijk, nog echt even genieten voordat we aan de bak moesten.
Vrijdag:
Vanaf het eerste moment ging ik de baan op, veel rondjes maken om het juiste gevoel te krijgen. Dit bleek deze keer makkelijk gezegd dan gedaan. Wat ik ook probeerde, het goede gevoel wilde niet echt komen. Dit leidde tot irritatie 
en ook wel frustratie. Breder, smaller, meer grip, minder grip…. Grrr…. Best een beetje frustratie en ook wel de twijfel of de keuze wel goed was om dit frame te gebruiken en niet het oude. ‘s Middag kwam mijn maatje Bram Ossewaarde ook trainen. Normaal rijdt hij het NK en treffen we elkaar niet, maar nu was hij er om een nieuwe kart te testen. Later bleek dat hij ook mee zou rijden in de wedstrijd, leuk! Een aantal sessies kwam het zo uit dat we samen op de baan reden en wisselde we het aan kop rijden af. Omdat het met de tijden niet echt wilde lukken wisselde we van achterbanden en ineens leek alles anders. Ik had het gevoel weer en kon weer mijn eigen tijden verbeteren. Ik had nog wel het idee dat mijn motor het laatste deel van het rechte stuk niet meer wilde, dus daar moest nog wat aan gebeuren. Gelukkig was het pas vrijdag en hadden we daar de hele zaterdag nog voor. Na de laatste sessie had ik een positief gevoel en weer vertrouwen op een goed vervolg. Ook de onderlinge sfeer was een stuk beter. En de keus gemaakt op welk frame ik verder zou gaan. Op naar zaterdag.
Zaterdag:
De eerste sessie begon waardeloos, voor het 3e achtereenvolgende weekend lag mijn ketting los. Gelukkig kon ik wel langzaam terug rijden naar de pits, maar ik was niet blij. Hierdoor verloor ik weer een sessie. Maar goed, nieuwe 
sessie nieuwe kansen. Anders als vrijdag ging het nu best oké, de kart voelde prima en ik kon redelijk goede rondetijden rijden.
Tussen de sessies door konden we de banden voor de training inscannen, de wedstrijdbanden ophalen en moesten we naar de technische keuring. Best een beetje spannend wat ze van het frame zouden zeggen, gelukkig was er geen enkele aanleiding om anders te oordelen en werd alles goedgekeurd.
Ik had nog steeds moeite had met het lange rechte stuk en dus veranderde we nog een aantal keer van tandwiel. Helaas loste dit het probleem niet op. Een nieuwe kabel om de toeren op de Mychron af te lezen gaf in ieder geval een ander inzicht. Door nog een aantal keer van sproeier te wisselen was uiteindelijk dat probleem gelukkig ook opgelost. In de laatste sessie was uiteindelijk mijn beste wat betreft de motor en ik had de afstelling voor zondag weer gevonden.
Zondag:
Het was een koude nacht geweest, maar dat mocht de pret niet drukken. De thermokleding was ingepakt en kwam nu goed van pas. Het was wedstrijddag en ik was er klaar voor. Net als de eerste wedstrijd in Genk was het ook nu drukker, waar de afgelopen wedstrijden gemiddeld 12 deelnemers aan de start stonden, waren het er nu 22. Ik kon dus aan de bak.
De eerste vrije training(Warming up) was al vroeg en ik begon deze goed. Met een 55.691 was ik sneller als zaterdag en stond ik op een 14e plaats, midden in het veld en vlak achter de nummer 12 en 13. Een goed gevoel voor de kwalificatie.
Kwalificatie:
Ik was er helemaal klaar voor, vol goede moed begon ik aan de kwalificatie maar al na het tweede rondje voelde ik dat er iets niet goed was aan mijn kart. Toch probeerde ik om maximaal te presteren en wilde ik pushen, maar iets wilde niet. Elke keer als ik op mijn gas ging voelde ik dat de ketting aan het happen was. Bij controle van de kart bleek dat weer de ketting de boosdoener was, weer te los… om hopeloos van te worden. In de warming up nog 14e en nu maar een 20e tijd…. Zwaar balen, maar niks meer aan te doen. In voorbereiding op de 1e race extra aandacht voor de ketting, dubbel check en op naar de wedstrijd, vol gas en zien wat er goed te maken valt!
Race 1:
De eerste bocht was weer enorm druk, er was weinig ruimte. Ik zat aan de buitenkant en moest dus goed opletten dat ik er niet afgereden werd. Gelukkig kwam ik er redelijk door en kon ik mijn plaats behouden. Het duurde 2 rondes voordat ik lekker in mijn ritme kwam. Ik kon aansluiten achter Victor en in rondje 3 kon ik hem inhalen. Er was inmiddels een gat ontstaan naar mijn voorganger maar ik had al gauw door dat ik sneller was. Elke ronde pakte ik een of meer tiende op de ronde en kwam ik dichterbij. In ronde nummer 7 sloot ik aan en in ronde 8 kon ik ook hem pakken. Ik reed inmiddels op de 18e plaats en voor mij reed Kim, mijn teamgenoot. Natuurlijk wilde ik aansluiten en ik ging er goed voor zitten. In ronde 11 kwam ik erg hard dichtbij en al snel werd duidelijk dat Kim zou uitvallen met problemen aan haar motor. Als 17e kwam ik over de finish, een leuke race met goede gevechten! Uiteindelijk werd ik 16e gekwalificeerd omdat Scott zijn bumper was ingeklikt en hij hierdoor 5 seconde tijdstraf had gekregen. Ik start race 2 dus als 16e.
Race 2:
Starten gaat steeds beter, waar ik eerst bij elke start plaatsen verloor, kon ik nu mijn plaats verbeteren. Ik startte op 
plaats 16 en lag al op start/finish 14e. Het was wel nog even spannend, van alle kanten raakte karts elkaar en ook ik klikte hierdoor mijn bumper, maar omdat mijn teammaat kay van de zijkant op mij inkwam ontklikte mijn bumper ook weer. De eerste volle ronde kwam ik verder goed door, maar in ronde 2 en 3 verloor ik 4 plaatsen. Op alle plekken in het veld gebeurde van alles. Ik zat midden in het veld en won een plek en verloor weer een plek. Het was een spannende race. Uiteindelijk kwam ik als 14e over de finish en had ik deze race dus 2 plekken goedgemaakt. Op naar race 3….
Race 3:
De opstelling voor race 3 leverde wat onduidelijkheid op. Het resultaat van race 1 en race 2 samen bepaalde de plaats waar ik mocht starten, de 16e plaats dus. Ook nu was de start weer erg spannend, helaas ging het voor een aantal 
deze keer niet goed en was er een beste startcrash. Dit maakte dat ik na de 1e ronde 13e lag. In de tweede ronde verloor ik twee plaatsen maar deze kon ik later weer goed maken doordat er een paar door het gras gingen. Deze race waren de gaten te groot om echt aan te vallen. Wel werd ik gaande de race van achter aangevallen door Bram en lukte het mij niet hem achter mij te houden. In eindigde deze race dus als 14e en daar was ik best tevreden mee.
Het seizoen zit erop. Het was een prachtig seizoen. Het niveau was veel hoger als ik was gewend. Bij de eerste wedstrijd van het seizoen zat ik gemiddeld 1,4 seconde achter de nummer 1, een enorm gat. Als ik de mislukte kwalificatie door technische problemen niet meetel, zat ik er nog maar 0,7 seconde achter. Ik heb mijzelf steeds tot het uiterste moeten pushen om mee te kunnen doen, ik heb veel geleerd. Deze ervaring neem ik mee naar volgend seizoen en ik hoop dan nog een stap te kunnen maken om mij structureel in de gevechten in het middenveld te kunnen mengen.
Voor nu wil ik al mijn sponsors bedanken voor hun steun, zonder hen had ik dit niet kunnen doen. NOSRacing, ItStudioHoorn, Etlon B.V., Vitasys, 3D-printershop, De Boer&partners, InQar Autoverhuur Adrie Jonk, RK Karting, RacingDirect.nl, A-noniem en B-noniem.
Bent u geïnteresseerd en enthousiast geworden, mail mij dan gerust naar de mogelijkheden m.b.t. sponsoring of het maken van reclame op mijn website en sociale media. calvindegroot212@outlook.com
