Het is weer tijd om te racen, en dit keer op mijn thuiscircuit Circuit Zandvoort!
De weken voorafgaand aan dit raceweekend hebben we een tweetal trainingsdagen gehad. Als team zijn we zo lekker bekend geraakt met het circuit en de extra meters geven een goed gevoel. We beginnen het weekend dus erg zelfverzekerd. De vrijdag begint erg relaxed.
We zijn vroeg op het circuit en hebben alle tijd om onze plek in de paddock op te bouwen. Als team zijn we aanwezig met 3 auto’s. Om deze auto’s allemaal goed te bezetten is er een nieuwe verdeling geweest van de coureurs. Ik deel de auto 265 met Tristan.
De kwalificatie start pas om 15.45 en dus ook tijd zat om ons mentaal en fysiek voor te bereiden voor de kwalificatie. Vorig jaar wisten we deze race verrassend te winnen en nu is het doel dan ook erg duidelijk, we gaan voor pole!
De kwalificatie duurt 2 uur. We beginnen rustig met het idee dat we heel veel tijd hebben. Een gooi naar de snelste tijd zullen we dus pas in het laatste deel doen. Als we alle twee 2 goeie runs te hebben gereden staan we lang 2e. Nu zijn we klaar om een serieuze poging te wagen en onze echte run te doen voor pole. We pakken p1 met nog 15 minuten te gaan en houden die vast.
Zaterdag, racedag!!:
Waar de vrijdag een prachtige dag is geweest, worden we vandaag wakker met miezer, regen. Het heeft de nacht niet hard geregend, maar voldoende voor een natte baan. Uitdaging! Het duurt nog een tijd voordat wij aan de beurt zijn. De Volkswagen Fun Cup en de Triumph competition rijden beide nog en gedurende die sessies wordt duidelijk dat we op een droge baan zullen racen.
De race begint nog wel met een stress momentje omdat mijn teammaatje Tristan zich niet helemaal top voelt. Toch voelt hij zich goed genoeg om te starten en dat deed hij ijzersterk! Het plan is duidelijk en we halen alles uit elke ronde de hele race lang. De eerste paar rondes zijn spannend en strijden we voor p1. Als we een paar rondes onderweg zijn hebben we de 1e plaats in handen en lopen we langzaam uit.
Door onze vroege pitstop vallen we wat terug in het veld, we zakken van p1 naar p6. Het is mijn beurt en ik rij een sterke stint. Na een uur rijden gaan de andere teams ook een pitstop maken. Elke keer als een team een pitstop maakt, pakken we een plaats terug. Als laatste stopt de tot dan toe leider van de race en die komt vlak voor mij op de baan. Ik zit inmiddels lekker in mijn ritme en begin met jagen. Na 2 rondes ben ik hem tot op de bumper genaderd en bij de eerste gelegenheid probeer ik het. Buitenom bij het Scheivlak haal ik hem in, lekker!! Onder druk maakt hij een fout en zie ik hem in mijn spiegel de baan afschieten. Yess, nu ben ik los!
Na de 2de stint( mijn stint ) liggen we dus weer ruim op p1. Aan het begin van de race voelde Tristan zich niet zo lekker, maar na een hazenslaapje is hij weer opgeknapt, klaar om in te stappen voor zijn laatste stint. Omdat we ook nu weer “vroeg” stoppen begint Tristan aan zijn stint met een achterstand. Hij rijd weer erg sterk waardoor we steeds verder naar voor komen. Als de andere gaan stoppen voor hun 2e stop liggen we al snel weer op p1 en deze keer met een groot gat van ongeveer 50 seconden.
Ik mag deze keer de auto naar de finish rijden en mijn opdracht was uitrijden, de banden managen, de auto thuis brengen. Met een behoorlijke voorsprong moet dat lukken. Na 4 uur rijden voelt de auto nog steeds goed, maar langzaam maar zeker beginnen de banden heel erg te trillen door de “blaren” die inmiddels zijn ontstaan.
We verwachtten dat de race makkelijk op 1 set banden te doen is, maar nu slaat de twijfel toe. Maken we een extra pitstop dan gooien we de wedstrijd weg. Klapt de band, dan hebben we helemaal een probleem! Door een langzamere pace te rijden en de bochten anders aan te snijden manage ik de banden en spaar ik ze zoveel als ik kan. Gaan we het halen met de banden is de vraag! Er zijn teams die al voorbanden hebben gewisseld.
Langzaam verliezen we wat tijd, maar als ik de banden heel hou, zal het geen probleem zijn. We rijden met 45 seconde voorsprong over start/finish en even is het onduidelijk. Was daar de vlag, was het klaar. Nee, “DOOR, DOOR, DOOR, CALVIN JE MOET NOG EEN RONDE!!” klinkt Jo, mijn teambaas, in mijn oor. Omdat de leider van de snelste klasse vlak achter wordt afgevlagd, moet ik nog een ronde door. Hierdoor winnen we niet met 45 seconde voorsprong, maar winnen we de race met een hele ronde voorsprong!!
Wat een race, super genoten en fantastisch om 2x op rij te winnen op mijn eigen Zandvoort!
De dagen erna zijn fantastisch, een heerlijk gevoel en prachtige verhalen. Super om de foto’s en de filmpjes te bekijken. Prachtige complimenten in het eerder geplaatste verhaal “jeugd aan de macht in de Nederlandse duinen”
Voor meer foto’s en filmpjes KLIK HIER!
Dit smaakt naar meer!!
