Het heeft even nodig om te bezinken, maar uiteindelijk is het afgelopen wedstrijd weekend er een om trots op te zijn. De voorspellingen vertellen dat het een regenachtig weekend gaat worden, precies het weer waar ik weet dat er kansen ontstaan.
Het kartweekend bestaat uit 2 trainingsdagen en 2 wedstrijddagen waarbij zaterdag een echte topdag is.
Het begint donderdag met trainen. Thuis hebben we een andere stoel in de kart gemonteerd. Uit de evaluatie van de Kick-off en de toch een beetje tegenvallende resultaten, blijkt dat de wijziging van stoel van grote invloed is op het gedrag van de kart. Al na de eerste sessie blijkt dat deze stoel ook niet voldoet. Ik zit goed, maar hij doet zeer op mijn ribben. Gelukkig hebben we nog een stoel mee en nadat we deze hebben gemonteerd kan ik me verder concentreren op de afstelling van de rest van de kart. Diverse afstellingen worden geprobeerd en ik voel me al snel vertrouwd in de natte en moeilijke omstandigheden. Dat beloofd wat…
Vrijdag is anders.. Waar donderdag duidelijk nat is, starten we vrijdag op een droge baan. Op droog is het moeilijk om de snelle jongens bij te benen en dus ligt de focus nu extra op het proberen van afstellen op manieren die we nog niet eerder hebben gedaan. Dré, mijn monteur veranderd e.e.a. en direct heb ik het gevoel dat we op het goede spoor zitten. Ook nu begint het te regenen en ondanks dat ik me daar goed in voel, vind ik het jammer omdat ik graag op droog verder had gezocht naar de perfecte afstelling. Aan het einde van de dag is er toch nog een moment om op een droge baan te trainen en gelukkig vinden we het moment waarop de kart voelt alsof hij op rails ligt. Blij!
Zaterdag:
Het is nat, duidelijk, kletsnat. Omstandigheden waar ik me goed voel. Onduidelijk is wel waar ik sta in dit veld van toppers. Even voor het idee, bij de kick-off reed ik rond plaats 40….
De training start en vanaf het eerste moment kan ik knallen. De kart voelt geweldig en ik voel me geweldig. De sessie duurt 8 minuten dus er is niet veel tijd om in ritme te komen. Als de sessie wordt afgevlagd sta ik 5e. Ongelofelijk, wat een goed begin!
De kwalificatie start en deze sessie duurt maar 5 minuten. Met rondetijden van 1.14 betekent dit dat er maximaal 4 rondjes te rijden zijn. Ik probeer net als bij de warming up direct te knallen. In dit geval heb ik wat verkeer voor me en is het lastig om een echt goede vrije ronde te rijden. Toch lukt dit uiteindelijk en eindig ik als 7e. Wauw! Niet verwacht, een mooie uitgangspositie voor de race, euforie in de tent! let’s go!
Race 1:
De start van race 1 was bizar. Het heeft goed geregend en de baan is kletsnat. Ik kom goed weg en we vliegen me z’n alle naar de 1e bocht. De voorste 6 kiezen een wijde lijn vanwege de gladheid aan de binnenkant van de bocht en even lig ik 1e, maar bij de volgende bocht glij ik iets te veel en lig is 2e, stel je voor! Ik reed constant in de top mee, maar kon niet aanvallen. We hebben ten opzichte van de warming-up en kwalificatie een kleine wijziging doorgevoerd maar helaas pakt dit niet helemaal goed uit. De banden komen hierdoor niet tot leven. Als de kart niet 100% top is, wordt je opgegeten in dit veld met rijders. Ik verdedig mijn positie voor wat ik waard ben en weet de race als 8e te finishen. Na de race blijkt dat ik als 6e word geklasseerd omdat er een aantal rijders met een tijdstraf vanwege het hebben van een klikbumper door botsen/rammen van de voorganger. Ik was zelfs de eerste Nederlander op P6!
Race 2 verloopt redelijk hetzelfde. Ook nu weer een geweldige start waarbij de voorste weer de wijde lijn kiezen. Ik win weer plaatsen maar in bocht 2 word ik naar de buitenkant gedrukt en verlies ik weer een aantal plaatsen. Ik kan toch mijn startpositie behouden, maar na een paar ronden wordt duidelijk dat ik ook nu hard moet verdedigen. Op dit moment hebben we nog niet door dat de aanpassing die we hebben gemaakt in race 1 niet goed heeft uitgepakt. En met een steeds minder nat wordende baan wordt dit steeds meer duidelijk. Ook nu moet ik erg verdedigen. Lang gaat het me goed af, maar uiteindelijk verlies ik gewoon te veel grip en in sommige bochten verlies ik wel 2 plaatsen. Uiteindelijk finish ik als 14e en ook nu stijg ik weer 2 plaatsen in de klassering vanwege straffen voor anderen. En na 2 races stond ik P8 in het klassement. Als iemand dit van tevoren had gezegd, had ik die voor gek verklaard!! Het weekend kan nu al niet meer stuk… of toch?
Zondag:
Zondag is een moeilijkere dag. Veranderlijk weer en een achteraf een verkeerde keus in de kwalificatie maakt dat ik achteraan moest starten. De dag begint met regen, de warming-up is op een natte baan maar bij de kwalificatie is het twijfelachtig. De baan is nat, maar niet overal. Uiteindelijk kiezen we om op regenbanden te starten, maar dit blijkt verkeerd. Ik ben veel te langzaam en eindig als voorlaatste. Balen na zo’n mooie zaterdag.
Race 1:
De baan is droog, ik start als 27e en tijdens de race is er bijna geen eer aan te behalen. Ik geef alles, maar ik kan geen grote sprongen maken. Door een fout bij het klaarmaken van de kart zit er geen snelheid in. Tijdens de race is er nog een ongeluk waardoor we een behoorlijk aantal ronden erg rustig rijden en achteraf blijkt dat er alleen materiële schade en schrik is. Uiteindelijk lukt het om nog een paar plaatsen te winnen maar meer als een 23e plaats zit er niet in.
Race 2:
Voorafgaand aan de race word de wedstrijd van de junioren stilgelegd. Het is begonnen te miezeren. Alsof mijn gebeden verhoord zijn. Toch niet helemaal want het is niet heel veel. Er wordt erg getwijfeld, welke banden gaan eronder, wat moeten we nog veranderen. Van de wedstrijdleiding wordt er extra tijd gegeven om eventuele aanpassingen verantwoord te doen. Veilig racen is het aller belangrijkste. Na enkele minuten twijfelen besluiten wij, en de meeste, om op regenbanden te starten. Ik voel een kans… De start is oké, iedereen komt de eerste bochten goed door. Ik kan in de eerste ronde 7 plaatsen goed maken. Met nog niet helemaal de ideale grip verlies ik ook weer een paar plekken. Steeds beter kom ik in mijn ritme en kan ik weer aanvallen. Vanaf ronde 4 voel ik me echt goed en terwijl ik op een 19e plaats lig en aansluiting heb bij 16,17 en 18 voel ik een rare trilling in mijn kart. Direct stuur ik de pits in omdat ik weet dat het slecht nieuws is. Ik parkeer mijn kart en voel wat aan mijn achterwiel. Voordat ik het weet heb ik een deel van mijn achteras in mijn hand, afgebroken, pech, balen, einde race.
Bij het bekend worden van de uitslag van het evenement blijken mijn resultaten op zaterdag voldoende om over het hele evenement een prachtklassering te hebben gehaald. P15, een topprestatie in een sterk vertegenwoordigd veld van Europese toppers waar zonder pech zeker meer in had gezeten. Voor nu zit het erop, inpakken en naar huis. Overdenken, evalueren en voorbereiden voor de volgende wedstrijd. Deze is 18 t/m 22 november en ook weer in het Belgische Genk. Ik kan hier met veel vertrouwen naar toe werken met extra motivatie en een geweldige dosis zelfvertrouwen. YESS
