Na de laatste wedstrijd van het Nederlands Kampioenschap bij Chrono was het eigenlijk afgelopen. De teleurstelling zat er goed in en ik was er eigenlijk ff klaar mee. Er werd gevraagd om nog de laatste wedstrijd mee te rijden bij de NAB, maar daar had ik geen zin in. Althans, in eerste instantie niet. In de herfstvakantie werd me gevraagd waarom ik geen zin had in karten. Mijn antwoord was dat ik altijd zin heb om te karten. Toen de volgende vraag was waarom ik niet mee wilde doen aan de wedstrijd bij de NAB, had ik dus geen antwoord meer en zo besloten we toch mee te rijden.
Omdat we de kart na de laatste wedstrijd zo, en enigszins gehavend, in de opslag hadden gezet, werd het nog spannend of we deze weer in orde konden krijgen om mee te doen. De tijd was kort en we hadden alleen de woensdag voor het weekend om te sleutelen. Diverse onderdelen waren krom of beschadigd. Gelukkig konden we weer bouwen op RK Karting. Ruud zorgde voor de onderdelen en we zouden deze zaterdag op het circuit krijgen. Alles geregeld dus. Nog de vraag neergelegd bij Adrie Jonk Autoverhuur of nog 1 keer extra gebruik mochten maken van een busje en ook dit kon. Nog even de caravan uit de stalling halen en we waren weer compleet. Spullen inladen en hup naar Eindhoven. Omdat we pas nog in Eindhoven hadden gereden gingen we pas vrijdag op weg. Wat later dan gepland en dik in de file kwamen we in het donker aan. Caravan neergezet en snel kwamen we tot de conclusie dat we het e.e.a. waren vergeten, portemonnee, gasfles, motorkaart. Lekker bezig dus! Gelukkig kwam mama met haar vriendin Chantal “eventjes” naar Eindhoven om deze spullen na te brengen. SUPERTOP!
Zaterdag:
Zoals gezegd kwam Ruud de nodige onderdelen brengen en konden we beginnen om de kart weer op de bouwen. Nieuwe fusee bouten aan beide kanten, nieuwe stuurstang (hadden we nog) nieuwe benzinepomp en een setje nieuwe banden. Eerst even de tent opzetten en de spullen op zijn plek zetten om vervolgens te beginnen om e.e.a. te monteren en opnieuw uit te lijnen. Omdat we pas om 12 uur mochten starten met trainen was er voldoende tijd om dit te doen.
Voor de dag was er een indeling gemaakt voor diverse klassen. De RK1 en pro-karts reden om te beginnen gezamenlijk, maar dit werd al snel veranderd. De trainingen waren hierdoor iets korter, maar omdat het snelheidsverschil te hoog was en we elkaar in de weg reden beter zo.
Al in de 2e sessie had ik een prettig gevoel bij de afstelling, omdat het altijd beter kan zijn we de rest van de dag bezig geweest op zoek naar een betere afstelling en dus een snellere rondetijd. Helaas wilde dit niet lukken. Na de laatste training hebben we de afstelling nog een keer doorgenomen en besloten de afstelling van de 2e sessie te gebruiken voor de wedstrijd. Terwijl we bezig waren met het aanpassen van e.e.a. en het schoonmaken
werden we geroepen voor het eten. Het hele team van RK Karting was uitgenodigd om samen te eten bij Zoet Racing. Met zn alle aan een lange tafel, heel gezellig! Na het eten moesten de banden nog gewisseld worden. Inmiddels was het behoorlijk koud geworden, gelukkig konden we in de tent van RK Karting verder waar René kwam helpen. Prettige bijkomstigheid was de gasheater die brandde, heerlijk warm!! Nadat de kart klaar was en de spullen opgeruimd gingen we op tijd de caravan in, nog even een stukje van de kwalificatie kijken van de GP van de Verenigde Staten en dan lekker naar bed.
Zondag:
Na een (heel) koude nacht en een lekker ontbijtje met warme broodjes was ik er helemaal klaar voor. Toen ik samen met o.a. Kim en Kay de baan ging verkennen merkte we dat het echt koud was geweest. Er lag in sommige bochten een klein beetje ijs en het was glad. Ook was het erg mistig waardoor het zicht erg beperkt was. Bij de rijders briefing werd hier ook extra aandacht aan besteed. M.n. hoe je ervoor kon zorgen dat je vizier niet z
ou beslaan. Tijdens de vrije training was het dus lastig om echt gas te geven en diverse hadden last van het beslaan van hun vizier.
Ik reed maar een paar rondjes om de banden even in te rijden. Omdat het erg lastig was om op de baan te blijven was de tijd uiteindelijk ook niet de moeite waard. Omdat er nog 5 andere klassen reden was de verwachting dat tijdens de kwalificatie de baanconditie goed genoeg was om weer lekker vol gas te knallen.
Kwalificatie:
De baan was bij de start van de kwalificatie nog niet helemaal top, maar naarmate ik meer en meer rondjes reed kwam ik goed in mijn ritme en werden mijn tijden steeds beter. Uiteindelijk reed ik in de 13e ronde mijn snelste tijd en toen ik de baan afkwam was ik heel verbaasd. Ik had de pole getraind, wouw dat was gaaf… en verrassend. Bij binnenkomst nog even gauw met Ruud gesproken, ik stond ervoor en wilde zeker geen speler zijn in de laatste wedstrijd van het kampioenschap. De beslissing zou vandaag vallen en ik wilde me niet mengen in het kampioenschap. De opdracht was dus duidelijk, bij de start gas geven, wegrijden en winnen.(haha, dank klonk leuk) maar natuurlijk niet realistisch. Maar toch, op naar race 1!
Race 1:
Ik startte dus op p1 en anders was dan ik gewend was, startte de race met een rollende start. Vlak voor de race was ik toch wat zenuwachtig, ik moest voorop rijden, het tempo aangeven, formeren. Aan welke kant moest ik rijden, wow best gek voor het eerst op p1…..
De start ging goed, later hoorde ik dat het beter was om naar de start toe iets eerder te formeren en gas terug te nemen. Maar goed, ik kwam goed weg maar verloor toch een plaats aan Kay, op de tweede plaats duurde het even voordat ik in mijn ritme kwam. In het derde rondje was de snelheid er goed en reed ik op de bumper van Kay, in bocht 3 ging hij wijd en kon ik hem binnendoor inhalen. Direct pakte ik een gaatje en reed ik uiteindelijk ver weg. Aan kop, eerste. Achter mij werd er gestreden om p2 en p3 door Kim en Kay en daarachter door Frank en Jordy om p4 en p5. Omdat ik gefocust was op mijn race kreeg ik daar weinig van mee. De bordjes met nog “2 rondjes” en nog “1 ronde” kwamen als ene bevrijding. Uiteindelijk met bijna 10 seconde voorsprong won ik de race. Dit jaar mijn eerste overwinning, YES!! Super blij en supertrots!!
Race 2:
Ik mocht weer op p1 starten, en had nu meer vertrouwen dat het goed zou gaan. Ik had het nu al een keer gedaan en 
wist wat me te wachten stond. De start ging goed, maar ik verloor helaas weer een plek, dit keer aan Kim, ook nu duurde het weer een aantal rondjes tot mijn banden goed op temperatuur waren en ik de snelheid te pakken had. In ronde 4 kon ik haar inhalen aan het einde van het rechte stuk. Kim ging een beetje wijd en achteraf bleek dat haar motor even uitviel. Vanaf dat moment had ik Kay weer op mijn bumper, gelukkig kon ik langzaam maar zeker een gaatje trekken en reed ik zo naar een tweede overwinning. Wat gebeurd hier zeg, super super super. Weer een overwinning!! Het gat ten opzichte van de eerste race was kleiner, maar winnen is winnen. Op naar race 3!
Race 3:
En weer startte in vanaf p1, en het zou een fantastische race worden. Een rollende start is toch lastiger dan gedacht, ook nu verloor ik in de eerste bocht weer plaatsen. Zowel Kim als Kay schoten ervoor en lag ik 3e. in de 2e ronde maakte Kay een foutje en konden Kim en ik er voorbij. Op de bumper van Kim probeerde ik te zoeken naar een kans haar in te halen, ik kon haar iegelijk maar op 1 plek inhalen en dat was een het einde van het rechte stuk. Ik moest er dus voor zorgen dat ik in haar bumper zat en meer snelheid meenam het rechte stuk op. In ronde 5 lukte dit eindelijk en zat ik er ruim naast bij het ingaan van de bocht. Nu probeerde ik meteen een gat te trekken, maar Kim bleef als aan een lijntje op mijn bumper rijden. Diverse keren probeerde ze mij voorbij te steken, maar lukte het mij haar voor te blijven. In ronde 12 kon ik haar niet tegenhouden en dook ze mij voorbij. Gelukkig kon ik meteen aanhaken en in ronde 13 pakte ik haar weer terug op dezelfde plek! Gaaf! Met mijn hoofd naar voren probeerde ik los te komen van Kim, maar ook nu lukte dit niet. In de 16e ronde kon ik haar niet meer afhouden en kwam ze me weer voorbij. De vorige keer pakte ik haar meteen terug en ook nu zou ik dat trucje proberen te herhalen. Maar net niet. Ik had nog twee ronden en ik probeerde mij zo goed mogelijk te positioneren maar ik kreeg het niet voor elkaar. Tot op de streep probeerde ik het, maar bleef 2e op een tiende van een seconde. Tevens had ik deze race mijn snelste ronde gereden. Een PR en een heerlijke race met veel spannende momenten, TOP!
Overall betekende dit een dag overwinning, WAUW wat voelde dat fantastisch, trots op mezelf!!
Op de baan werd er nog feest gevierd. Kay had het kampioenschap gewonnen en mocht met de Nederlandse vlag een ereronde rijden. Er was Champagne en confetti kanonnen. Super om deze laatste race bij te wonen. Nadat we alles opgeruimd hadden, gingen we naar de kantine voor de prijsuitreiking. Deze keer niet alleen om andere toe te juichen, maar ook voor mijzelf, mijn 1e plek!
Na de uitreiking nog even met zijn alle op de foto, een heel geslaagd weekend. Het is laat, op naar huis en lekker naar bed, Een dag om niet te vergeten!
